من و بارون... تنهایی؛ و دیگر هیچ...
| ||
|
بی کسی...
چه سخت است، تشییع عشق بر روی شانه های فراموشی... و دل سپردن به قبرستان جدایی... وقتی می دانی پنج شنبه ای نیست، تا رهگذری، بر بی کسی ات فاتحه ای بخواند... نظرات شما عزیزان:
قند هایی را که شکسته ای
می اندازم در فنجان تلخ نبودنت بوی دستهایت میدهد عطر چایی ام قند چین بر میدارم می شکنم بغض های شیرین نشکسته ام را تنها
ساعت1:49---8 بهمن 1390
در من توان ـ رفتن نیست
مدام بند کفش هایم را... به پاهای ـ تو می بندم! مدام در جیب های ـ تو کلید خانه ام را... .....از قصد جا می گذارم!
_____*#######*
___*##########* __*############## __################ _##################_________*###### __##################_____*########## __##################___*############# ___#################*_############### ____################################# ______###########آپ کردم ############### _______############################# ________########################### ___________*##################### ____________*################## _____________*############### _______________############# ________________########## ________________*#######* _________________###### __________________#### __________________### چشم به راهم_ _***__*_****
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم. بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است. وتنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمیکرد. وخاصیت عشق این است. موضوعات مرتبط: برچسبها: |
|
[ طراحی : بیاتو اسکین ] [ Weblog Themes By : Bia2skin ] |